Weekendje weg
Door: Siemen, Iris, Klaas en Mirjam
Blijf op de hoogte en volg Werkgroep Ethiopie
14 Oktober 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Goedemorgen Nederland!
Hier volgt dan onze blog van het weekend weg, waarin we veel moois van Ethiopie hebben gezien. Siemen en Iris doen verslag van de eerste twee dagen, Klaas en Mirjam van de laatste twee dagen.
Na een lange nacht werden we weer gewekt door de wekker. Vandaag konden we uitslapen tot zeven uur. Nadat we ons aan de ontbijttafel hadden verzameld en we ons weer tegoed konden doen aan het lokale gerechten werden ook de staat van onze darmen tot in detail doorgenomen. Hierna werden de weekendtassen afgeladen en de overige spullen in de koffers gedaan. Ook werd er afscheid genomen van broodplank bedden, boxspring bedden, warme douches en pisstraal douches, nietwetende wat ons te wachten stond. Toen de bus weer was afgeladen reden we underkoffer richting de school om Mark, Janneke, Lois en Buruk op te pikken en de koffers achter te laten. Enkele minuten later zwaaiden we de school uit en ons weekendje vol avonturen was begonnen.
Een ongekende snelheid werd behaald op de pas door de Chinezen nieuw aangelegde snelweg (weer eens wat anders als nasi goreng). Dit ging gepaard met vreemde geluiden die onder de bus vandaan kwamen. Tevens legden we een dikke rookgordijn aan door Ethiopie. Na anderhalf uur maakten we een tussenstop en nuttigden we een baksie of een cola voor het innerlijke gangenstelsel. Ook serveerden ze hier cake van een droog recept. Tevens kwamen we tot de conclusie dat de Ethiopische dames erg gesteld waren op de bewegingsvrijheid van hun scharrelborsten. Toen we weer waren opgeladen vervolgden wij onze trip naar Awash. Na vele indrukken en ooh’s en aah’s kwamen aan bij het Awash National Park. Na 11 km aan hobbels en putten (waar de Oranjestraat niks bij is) was daar uiteindelijk de Awash fall lodge. Het was inmiddels vier uur 's middags maar daar smaakte de lunch niet minder om.
Toen alle bagage was uitgeladen was het vechten om het mooiste slaapplekkie. Dit resulteerde bijvoorbeeld in een tweepersoonsbed op de bovenverdieping dat werd gedeeld met v.l.n.r. Harmen, Robert en Siemen en Iris on the side. Klaas en Mirjam zagen dit eens aan en waren erg gelukkig met elk een eigen bed. Een uurtje later stond daar in een grijze wolk de bus al weer warm te draaien voor een tripje over de hei. Met een gezichtsveld van 360° konden we niks missen. Anders zou een schildpad niet zo snel weglopen voor de foto, aldus Harmen. Plots werd op 21.00 uur een schild gespot. Voordat het voor de chauffeur duidelijk werd dat ons gegil betekende dat enkele meters achteruit op prijs gesteld zou worden, schoof de schildpad helaas onder een struik.
Even verder kwamen we aan bij een verlaten vakantiepark. Een twintigtal caravans met een reastaurant en een zwembad met het mooiste uitzicht van Ethiopie. Dus hier werd een uitgebreide photoshoot gedaan. Omdat we inmiddels de zon zagen zakken in de zee, keerden we weer terug naar de bus. Op onze route naar de lodge kwamen alle avonddieren tevoorschijn. Zo werd allereerst een kudde oryxen. De oryxen of spiesbokken (Oryx) zijn een geslacht van woestijnbewonende antilopen uit Afrika en Arabië. Ze behoren tot de onderfamilie der paardantilopen (Hippotraginae). Ook kwamen we pumba tegen en een groepje helmeted guineafowl, ofwel: vogels met een blauwe kop.
Na een hazenslaapje in ons verblijf konden we aanschuiven bij het kampvuur voor het diner. Hier werden we vergezeld door rondtrekkende, uit de kluiten gewassen gitaarspelende zingende Engelsen. Voordat we goed en wel onze spaghetti carbonara (waar de carbonara in geen wegen of velden te bekennen was) achter onze kiezen hadden, kregen we al weer de menukaart voor het ontbijt onder onze gok geschoven. Na een laatste St. George weggetikt te hebben, droop iedereen af naar zijn gezellige verblijf op dit park. Inmiddels regende het pijpenstelen maar dit geluid werd met gemak overstemd door de bulderende rivier onder ons balkon. Op de bovenverdieping van de hunkerbunker lagen er drie klaar in standje 111 voor een lange nacht onder de klamboe, welke niet voor niks was aangezien de hagedissen langs de muur liepen. Nadat Harmen en Siemen zich elk op een oor nestelden, lag Robert hulpeloos onder een strak gespannen zeil. Maar elk protest werd wederom overstemd door het water.
Het zonnetje kwam op en het was zaterdagochtend. Iedereen ontwaakte voor een lekker ontbijt wat de avond ervoor uitgekozen was. Tijdens deze maaltijd zagen we aan de overkant van de bulderende rivier apen en dromedarissen. Er vielen toen weer veel ooh’s en aah’s. Maar veel tijd om te kijken was er niet want er stond een wandeling op de planning en nog een lange busrit. Door de hevige regenval was het normale wandelpad ver te zoeken en onze schoenen hielden het ook niet droog, tenzij je goed kon springen. We hoopten krokodillen te zien aan de overkant van de rivier, maar omdat er zoveel water stond was dit pad niet toegangbaar. Wel zagen we prachtige vlinders, vogels en leuke apen! Eenmaal weer terug in de leuke hutjes konden we onze voeten schoonmaken en onze tassen pakken want de bus stond alweer warm te draaien.
De weg naar de volgende bestemming was weer op z'n Ethiopisch. We hebben er 6 uur over gedaan en kwamen net voor dat het donker werd aan bij het guest house. De groep moest nog worden opgesplitst omdat er 2 locaties waren. De splitsing was zo gebeurd want er zit toch wel wat leeftijdsverschil in deze groep ;). De jongeren liepen naar de andere locatie. Een nadeel: de stroom deed het niet dus het was een raadsel waar we beland waren. Ook was er nog een probleem want in 1 hokje werkte de douche en het warme water niet. We hebben onze magen nog gevuld bij de lokale Italiaan, en gingen toen op 1 oor.
Zondag 12 oktober
De jeugd onder ons ontwaakt op een primitievere locatie dan we gewend zijn. Ondanks dat hebben de meeste van ons toch goed geslapen. Lang leve de klamboe! We kleden ons aan en gaan naar het luxe resort waar de oudjes vertoeven. Zij hebben overnacht in een luxe gasthuis, gerund door een Finse vrouw. Ze hebben de beschikking over een ruime veranda, visvijver, jacuzzi en een zwembad. Deze laatste twee werkten niet, maar ze hadden het wél!
In de woonkamer van de eigenaresse stond een heerlijk ontbijt gereed. Bestaande uit pannenkoekjes, aardbeienjam, kaas en.. havermoutpap. Dit lieten Leen, Bets en Toos zich goed smaken. Want zij zijn hier mee groot gebracht! Met een goedgevulde maag stappen we in de bus en begeven ons richting kerk. We rijden de stad Awasa binnen en weten niet wat we zien. Het verkeer wordt hier geregeld door stoplichten. Degene die hier het meest door van z’n apropos is, is de buschauffeur. In alle drukte rijdt hij per ongeluk door het rode licht. Helaas ziet Oom Agent dit ook, en fluit ons naar de kant. Na een stevige onderhandeling komt hij er met een waarschuwing vanaf. Dat we hier goed mee weg komen, horen we later van Mark. Bij het uitdelen van een boete, ben je een dag je rijbewijs kwijt.
Niet veel later arriveren we bij de kerk. Hier worden we naar twee lege banken achterin de kerk begeleid. De naar schatting 1400 kerkgangers staren ons als enige blanken nieuwsgierig aan. Met een dansende dominee voorin de kerk en muziek die net als overal in Ethiopië keihard staat, wordt het een enerverende dienst. Daarnaast vliegen de woorden ‘halleluja’ en ‘amen’ je om de haverklap om de oren en klappen de mensen hun handen stuk. Ondanks dit alles KLOPt het weldegelijk dat er iemand alLEEN ligt te slapen. We noemen uiteraard geen namen!
Na deze dienst staat een bezoek gepland bij heli-mission. Deze stichting brengt producten en hulpverleners naar voor auto onbereikbare gebieden. We krijgen een interessante rondleiding over dit schitterend gelegen compount. Hierna nuttigen we een voortreffelijke lunch op het resort – gesponsord door marathonloper Haile Selassi, waar hij (arme) kinderen mogelijkheden biedt tot sport en spel – gelegen aan een prachtig meer. De rest van de middag vullen we door een wandeling te maken. Het blijkt dat we niet de enige zijn die deze gewoonte hebben. Het is er namelijk net zo druk als langs de rivier in Hardinxveld lopen op zondagmiddag. Wat duidelijk anders is als thuis, is de grote hoeveelheid mensen die zoveel blanken zonder gêne nastaren en verwoede pogingen doen souvenirs aan te smeren.
Voor de zoveelste keer is de stroom uitgevallen en lopen we in een donker Ethiopië richting een eetgelegenheid. Die beschikken gelukkig wel over een generator. En zodoende kunnen we met gevulde buikjes naar bed. Dit is zeker geen overbodige luxe. Want ’s morgens staat er, voordat we gaan ontbijten, al veel op het program. Om 7 uur moeten we namelijk aan boord voor een boottochtje over het meer. Nu vragen jullie je natuurlijk af: waarom dan zo vroeg? Dit is namelijk de beste tijd om nijlpaarden te spotten. Met de camera in de aanslag gaan we, verdeelt over twee boten, het meer op. De senioren in de ene en de jeugd in de andere boot. De gidsen en tevens kapiteins van de schuitjes waren niet bang aangelegd. Ze komen ijselijk dicht bij de kollossale beesten. Dit leverde mooie plaatjes op. Maar ook angstige momenten bij sommigen onder ons. Vooral als een nijlpaard onderwater gaat en je niet precies weet waar hij weer boven zal komen.
Gelukkig meren we na een uurtje weer veilig aan en gaan we nog even langs de vismarkt. Hier wordt de lokale vangst verhandeld. Dit gebeurt uiteraard allemaal heel erg hygiënisch. Zo wassen ze de vis op een volgens hun ‘professional cleaning place’. In onze ogen was het gewoon een vies zeiltje dat op de grond lag. Ook wordt hier de vis gefileerd met de blote handen en tanden. Het is voor ons allemaal een genot om dit met een nuchtere maag te aanschouwen. Als de rondleiding is afgelopen kunnen we dan eindelijk de bus in naar het ontbijt. Net als de bus lekker op gang is horen we Loes en Anke luidkeels roepen STOOOOPPP, TERUUUUUUUGGG!! Heeeele lieve aapjes! Voor de zoveelste keer deze reis kan Abebebebebe in z’n achteruit voor een paar foto’s. Uiteindelijk kunnen we dan weer aan een ontbijt dat zich nog lekkerder laat smaken dan gisterenmorgen.
Weer helemaal aangesterkt gaan we op pad richting Debre Zeit. Onderweg stoppen we nog bij eer resort waar we kunnen zwemmen en in de zon liggen. Hier hebben we in even een heerlijk vakantiemomentje. Om 3 uur eten we nog wat waarna we snel onze reis moeten vervolgen. Want als we om 4 uur hier wegrijden kunnen we net voor het donker in Debre Zeit zijn. Tijdens deze reis komen we erachter dat strak plannen niet echt een succes is in dit land. Het drukke verkeer houdt ons aardig tegen. Bijna niemand durft vooruit te kijken omdat de buschauffeur af en toe veel risico neemt met inhalen. Het gebeurt vaak zat dat een inhaalactie halverwege wordt afgebroken of dat de tegenligger luid toeteren en seinend de berm in moet. Mirjam en Anke zijn een van de weinige die wel meekijken met de chauffeur. Als er zich een kritische situatie voordoet kun je dat duidelijk van hun gezichten aflezen. Maar dit is niet het enige waarom onze reis langer duurt dan gepland. Want uit het niets stuurt Abebe de bus aan de kant en stopt de motor. Het olielampje ging rood branden. Reden genoeg om te stoppen dus! Op de heen reis heeft de chauffeur ook al wat olie bij moeten vullen. Op aandringen van Robert hebben we toen nog een extra kannetje gekocht. De chauffeur vond dit onzin, maar nu komt het goed van pas. Waarom de bus zoveel olie verbruikt wordt wel duidelijk als we tijdens het rijden achterom kijken. We worden achtervolgd door een flinke rookwolk. Niet veel later slaat de motor spontaan af. Wonder boven wonder zijn we een paar meter voor een tankstation. Met horten en stoten komen we precies voor het winkeltje van het tankstation tot stilstand. Het is weer de olie zegt Abebe en Robert is wel eens benieuwd naar het oliepeil. Er zit geen druppel meer aan de stok! We kopen dus een hele vracht olie en vullen deze tweetakt diesel voor de zoveelste keer bij. We hebben heel veel geluk dat hij niet is vastgelopen. Maar je hoort duidelijk dat het blokje hier niet van opgeknapt is.
Het is inmiddels donker als we Mojo binnenrijden. Vanaf hier is het nog een stukje over de nieuwe snelweg en dan zijn we in Debre Zeit. Dat de motor het er niet beter op is gaan doen wordt nogmaals bevestigd doordat hij weer trek heeft in een lekker slokje 10w40. Eindelijk zijn we bij de snelweg. Helaas mogen we deze niet op omdat hij afgesloten is. Dit betekent dat we via de oude weg moeten rijden. Omdat dit uiteraard weer een poosje langer gaat duren vragen we Abebe of het wijs is nog wat voorraad olie in te slaan. Olie? Vraag hij verbaasd. Hij doet het nu toch? Maar omdat op aandringen van de groep gaat hij toch even bij een tankstation langs zodat we nog wat kunnen kopen. Om de moed erin te houden besluiten we wat oud Hollandsche liederen te zingen. Tante Toos zet in met ‘Daar was laatst een meisje loos’. En na een prachtig in kanon gezongen ‘Vader Jakob’ volgen de Sinterklaasliedjes. Een uur later dan gepland komen we dan toch aan in Debre Zeit. We drinken bij Mark en Janneke nog een bakje koffie op de goede afloop en dan kunnen we weer heeeeeeeerrrlijk naar ons oude vertrouwde Rosemary hotel. Het was een mooi weekend waarin we veel van het land gezien hebben. Vandaag, dinsdag, is het weer tijd om te klussen. Want daar zijn we uiteindelijk voor gekomen!
Hier volgt dan onze blog van het weekend weg, waarin we veel moois van Ethiopie hebben gezien. Siemen en Iris doen verslag van de eerste twee dagen, Klaas en Mirjam van de laatste twee dagen.
Na een lange nacht werden we weer gewekt door de wekker. Vandaag konden we uitslapen tot zeven uur. Nadat we ons aan de ontbijttafel hadden verzameld en we ons weer tegoed konden doen aan het lokale gerechten werden ook de staat van onze darmen tot in detail doorgenomen. Hierna werden de weekendtassen afgeladen en de overige spullen in de koffers gedaan. Ook werd er afscheid genomen van broodplank bedden, boxspring bedden, warme douches en pisstraal douches, nietwetende wat ons te wachten stond. Toen de bus weer was afgeladen reden we underkoffer richting de school om Mark, Janneke, Lois en Buruk op te pikken en de koffers achter te laten. Enkele minuten later zwaaiden we de school uit en ons weekendje vol avonturen was begonnen.
Een ongekende snelheid werd behaald op de pas door de Chinezen nieuw aangelegde snelweg (weer eens wat anders als nasi goreng). Dit ging gepaard met vreemde geluiden die onder de bus vandaan kwamen. Tevens legden we een dikke rookgordijn aan door Ethiopie. Na anderhalf uur maakten we een tussenstop en nuttigden we een baksie of een cola voor het innerlijke gangenstelsel. Ook serveerden ze hier cake van een droog recept. Tevens kwamen we tot de conclusie dat de Ethiopische dames erg gesteld waren op de bewegingsvrijheid van hun scharrelborsten. Toen we weer waren opgeladen vervolgden wij onze trip naar Awash. Na vele indrukken en ooh’s en aah’s kwamen aan bij het Awash National Park. Na 11 km aan hobbels en putten (waar de Oranjestraat niks bij is) was daar uiteindelijk de Awash fall lodge. Het was inmiddels vier uur 's middags maar daar smaakte de lunch niet minder om.
Toen alle bagage was uitgeladen was het vechten om het mooiste slaapplekkie. Dit resulteerde bijvoorbeeld in een tweepersoonsbed op de bovenverdieping dat werd gedeeld met v.l.n.r. Harmen, Robert en Siemen en Iris on the side. Klaas en Mirjam zagen dit eens aan en waren erg gelukkig met elk een eigen bed. Een uurtje later stond daar in een grijze wolk de bus al weer warm te draaien voor een tripje over de hei. Met een gezichtsveld van 360° konden we niks missen. Anders zou een schildpad niet zo snel weglopen voor de foto, aldus Harmen. Plots werd op 21.00 uur een schild gespot. Voordat het voor de chauffeur duidelijk werd dat ons gegil betekende dat enkele meters achteruit op prijs gesteld zou worden, schoof de schildpad helaas onder een struik.
Even verder kwamen we aan bij een verlaten vakantiepark. Een twintigtal caravans met een reastaurant en een zwembad met het mooiste uitzicht van Ethiopie. Dus hier werd een uitgebreide photoshoot gedaan. Omdat we inmiddels de zon zagen zakken in de zee, keerden we weer terug naar de bus. Op onze route naar de lodge kwamen alle avonddieren tevoorschijn. Zo werd allereerst een kudde oryxen. De oryxen of spiesbokken (Oryx) zijn een geslacht van woestijnbewonende antilopen uit Afrika en Arabië. Ze behoren tot de onderfamilie der paardantilopen (Hippotraginae). Ook kwamen we pumba tegen en een groepje helmeted guineafowl, ofwel: vogels met een blauwe kop.
Na een hazenslaapje in ons verblijf konden we aanschuiven bij het kampvuur voor het diner. Hier werden we vergezeld door rondtrekkende, uit de kluiten gewassen gitaarspelende zingende Engelsen. Voordat we goed en wel onze spaghetti carbonara (waar de carbonara in geen wegen of velden te bekennen was) achter onze kiezen hadden, kregen we al weer de menukaart voor het ontbijt onder onze gok geschoven. Na een laatste St. George weggetikt te hebben, droop iedereen af naar zijn gezellige verblijf op dit park. Inmiddels regende het pijpenstelen maar dit geluid werd met gemak overstemd door de bulderende rivier onder ons balkon. Op de bovenverdieping van de hunkerbunker lagen er drie klaar in standje 111 voor een lange nacht onder de klamboe, welke niet voor niks was aangezien de hagedissen langs de muur liepen. Nadat Harmen en Siemen zich elk op een oor nestelden, lag Robert hulpeloos onder een strak gespannen zeil. Maar elk protest werd wederom overstemd door het water.
Het zonnetje kwam op en het was zaterdagochtend. Iedereen ontwaakte voor een lekker ontbijt wat de avond ervoor uitgekozen was. Tijdens deze maaltijd zagen we aan de overkant van de bulderende rivier apen en dromedarissen. Er vielen toen weer veel ooh’s en aah’s. Maar veel tijd om te kijken was er niet want er stond een wandeling op de planning en nog een lange busrit. Door de hevige regenval was het normale wandelpad ver te zoeken en onze schoenen hielden het ook niet droog, tenzij je goed kon springen. We hoopten krokodillen te zien aan de overkant van de rivier, maar omdat er zoveel water stond was dit pad niet toegangbaar. Wel zagen we prachtige vlinders, vogels en leuke apen! Eenmaal weer terug in de leuke hutjes konden we onze voeten schoonmaken en onze tassen pakken want de bus stond alweer warm te draaien.
De weg naar de volgende bestemming was weer op z'n Ethiopisch. We hebben er 6 uur over gedaan en kwamen net voor dat het donker werd aan bij het guest house. De groep moest nog worden opgesplitst omdat er 2 locaties waren. De splitsing was zo gebeurd want er zit toch wel wat leeftijdsverschil in deze groep ;). De jongeren liepen naar de andere locatie. Een nadeel: de stroom deed het niet dus het was een raadsel waar we beland waren. Ook was er nog een probleem want in 1 hokje werkte de douche en het warme water niet. We hebben onze magen nog gevuld bij de lokale Italiaan, en gingen toen op 1 oor.
Zondag 12 oktober
De jeugd onder ons ontwaakt op een primitievere locatie dan we gewend zijn. Ondanks dat hebben de meeste van ons toch goed geslapen. Lang leve de klamboe! We kleden ons aan en gaan naar het luxe resort waar de oudjes vertoeven. Zij hebben overnacht in een luxe gasthuis, gerund door een Finse vrouw. Ze hebben de beschikking over een ruime veranda, visvijver, jacuzzi en een zwembad. Deze laatste twee werkten niet, maar ze hadden het wél!
In de woonkamer van de eigenaresse stond een heerlijk ontbijt gereed. Bestaande uit pannenkoekjes, aardbeienjam, kaas en.. havermoutpap. Dit lieten Leen, Bets en Toos zich goed smaken. Want zij zijn hier mee groot gebracht! Met een goedgevulde maag stappen we in de bus en begeven ons richting kerk. We rijden de stad Awasa binnen en weten niet wat we zien. Het verkeer wordt hier geregeld door stoplichten. Degene die hier het meest door van z’n apropos is, is de buschauffeur. In alle drukte rijdt hij per ongeluk door het rode licht. Helaas ziet Oom Agent dit ook, en fluit ons naar de kant. Na een stevige onderhandeling komt hij er met een waarschuwing vanaf. Dat we hier goed mee weg komen, horen we later van Mark. Bij het uitdelen van een boete, ben je een dag je rijbewijs kwijt.
Niet veel later arriveren we bij de kerk. Hier worden we naar twee lege banken achterin de kerk begeleid. De naar schatting 1400 kerkgangers staren ons als enige blanken nieuwsgierig aan. Met een dansende dominee voorin de kerk en muziek die net als overal in Ethiopië keihard staat, wordt het een enerverende dienst. Daarnaast vliegen de woorden ‘halleluja’ en ‘amen’ je om de haverklap om de oren en klappen de mensen hun handen stuk. Ondanks dit alles KLOPt het weldegelijk dat er iemand alLEEN ligt te slapen. We noemen uiteraard geen namen!
Na deze dienst staat een bezoek gepland bij heli-mission. Deze stichting brengt producten en hulpverleners naar voor auto onbereikbare gebieden. We krijgen een interessante rondleiding over dit schitterend gelegen compount. Hierna nuttigen we een voortreffelijke lunch op het resort – gesponsord door marathonloper Haile Selassi, waar hij (arme) kinderen mogelijkheden biedt tot sport en spel – gelegen aan een prachtig meer. De rest van de middag vullen we door een wandeling te maken. Het blijkt dat we niet de enige zijn die deze gewoonte hebben. Het is er namelijk net zo druk als langs de rivier in Hardinxveld lopen op zondagmiddag. Wat duidelijk anders is als thuis, is de grote hoeveelheid mensen die zoveel blanken zonder gêne nastaren en verwoede pogingen doen souvenirs aan te smeren.
Voor de zoveelste keer is de stroom uitgevallen en lopen we in een donker Ethiopië richting een eetgelegenheid. Die beschikken gelukkig wel over een generator. En zodoende kunnen we met gevulde buikjes naar bed. Dit is zeker geen overbodige luxe. Want ’s morgens staat er, voordat we gaan ontbijten, al veel op het program. Om 7 uur moeten we namelijk aan boord voor een boottochtje over het meer. Nu vragen jullie je natuurlijk af: waarom dan zo vroeg? Dit is namelijk de beste tijd om nijlpaarden te spotten. Met de camera in de aanslag gaan we, verdeelt over twee boten, het meer op. De senioren in de ene en de jeugd in de andere boot. De gidsen en tevens kapiteins van de schuitjes waren niet bang aangelegd. Ze komen ijselijk dicht bij de kollossale beesten. Dit leverde mooie plaatjes op. Maar ook angstige momenten bij sommigen onder ons. Vooral als een nijlpaard onderwater gaat en je niet precies weet waar hij weer boven zal komen.
Gelukkig meren we na een uurtje weer veilig aan en gaan we nog even langs de vismarkt. Hier wordt de lokale vangst verhandeld. Dit gebeurt uiteraard allemaal heel erg hygiënisch. Zo wassen ze de vis op een volgens hun ‘professional cleaning place’. In onze ogen was het gewoon een vies zeiltje dat op de grond lag. Ook wordt hier de vis gefileerd met de blote handen en tanden. Het is voor ons allemaal een genot om dit met een nuchtere maag te aanschouwen. Als de rondleiding is afgelopen kunnen we dan eindelijk de bus in naar het ontbijt. Net als de bus lekker op gang is horen we Loes en Anke luidkeels roepen STOOOOPPP, TERUUUUUUUGGG!! Heeeele lieve aapjes! Voor de zoveelste keer deze reis kan Abebebebebe in z’n achteruit voor een paar foto’s. Uiteindelijk kunnen we dan weer aan een ontbijt dat zich nog lekkerder laat smaken dan gisterenmorgen.
Weer helemaal aangesterkt gaan we op pad richting Debre Zeit. Onderweg stoppen we nog bij eer resort waar we kunnen zwemmen en in de zon liggen. Hier hebben we in even een heerlijk vakantiemomentje. Om 3 uur eten we nog wat waarna we snel onze reis moeten vervolgen. Want als we om 4 uur hier wegrijden kunnen we net voor het donker in Debre Zeit zijn. Tijdens deze reis komen we erachter dat strak plannen niet echt een succes is in dit land. Het drukke verkeer houdt ons aardig tegen. Bijna niemand durft vooruit te kijken omdat de buschauffeur af en toe veel risico neemt met inhalen. Het gebeurt vaak zat dat een inhaalactie halverwege wordt afgebroken of dat de tegenligger luid toeteren en seinend de berm in moet. Mirjam en Anke zijn een van de weinige die wel meekijken met de chauffeur. Als er zich een kritische situatie voordoet kun je dat duidelijk van hun gezichten aflezen. Maar dit is niet het enige waarom onze reis langer duurt dan gepland. Want uit het niets stuurt Abebe de bus aan de kant en stopt de motor. Het olielampje ging rood branden. Reden genoeg om te stoppen dus! Op de heen reis heeft de chauffeur ook al wat olie bij moeten vullen. Op aandringen van Robert hebben we toen nog een extra kannetje gekocht. De chauffeur vond dit onzin, maar nu komt het goed van pas. Waarom de bus zoveel olie verbruikt wordt wel duidelijk als we tijdens het rijden achterom kijken. We worden achtervolgd door een flinke rookwolk. Niet veel later slaat de motor spontaan af. Wonder boven wonder zijn we een paar meter voor een tankstation. Met horten en stoten komen we precies voor het winkeltje van het tankstation tot stilstand. Het is weer de olie zegt Abebe en Robert is wel eens benieuwd naar het oliepeil. Er zit geen druppel meer aan de stok! We kopen dus een hele vracht olie en vullen deze tweetakt diesel voor de zoveelste keer bij. We hebben heel veel geluk dat hij niet is vastgelopen. Maar je hoort duidelijk dat het blokje hier niet van opgeknapt is.
Het is inmiddels donker als we Mojo binnenrijden. Vanaf hier is het nog een stukje over de nieuwe snelweg en dan zijn we in Debre Zeit. Dat de motor het er niet beter op is gaan doen wordt nogmaals bevestigd doordat hij weer trek heeft in een lekker slokje 10w40. Eindelijk zijn we bij de snelweg. Helaas mogen we deze niet op omdat hij afgesloten is. Dit betekent dat we via de oude weg moeten rijden. Omdat dit uiteraard weer een poosje langer gaat duren vragen we Abebe of het wijs is nog wat voorraad olie in te slaan. Olie? Vraag hij verbaasd. Hij doet het nu toch? Maar omdat op aandringen van de groep gaat hij toch even bij een tankstation langs zodat we nog wat kunnen kopen. Om de moed erin te houden besluiten we wat oud Hollandsche liederen te zingen. Tante Toos zet in met ‘Daar was laatst een meisje loos’. En na een prachtig in kanon gezongen ‘Vader Jakob’ volgen de Sinterklaasliedjes. Een uur later dan gepland komen we dan toch aan in Debre Zeit. We drinken bij Mark en Janneke nog een bakje koffie op de goede afloop en dan kunnen we weer heeeeeeeerrrlijk naar ons oude vertrouwde Rosemary hotel. Het was een mooi weekend waarin we veel van het land gezien hebben. Vandaag, dinsdag, is het weer tijd om te klussen. Want daar zijn we uiteindelijk voor gekomen!
-
14 Oktober 2014 - 11:22
Judith:
Wat een leuke blog weer! Leuk om zo op de hoogte te blijven van al jullie belevenissen :) Groetjes uit NL! -
14 Oktober 2014 - 11:43
Fam Baars:
Wat een belevenis daar in het verre Ethiopië . Leuk om op deze manier een indruk te krijgen wat jullie allemaal beleven. Wij hopen dat jullie nog veel plezier beleven en een veilige terug reis gewenst. -
14 Oktober 2014 - 12:13
Willy:
Erg leuk dat we weer wat van jullie horen en gelukkig alles goed gegaan,want ja,zo n uitstapje,t, zijn geen koeien die je tegen komt.
Nou veel succes met de laatste klusdagen en gezelligheid met elkaar. -
14 Oktober 2014 - 12:21
Lia:
Wat een geweldig weekend voor jullie, gelukkig gespaard gebleven voor zover. Erg leuk om mee te lezen.
Wens jullie nog een paar mooie dagen toe. Hartelijke groet voor jullie allemaal een kusje voor mijn zusje. Lia -
14 Oktober 2014 - 12:25
Eric En Anita:
Wat een leuke blog met mooie avonturen! Wat zullen jullie je ogen uitgekeken hebben! Succes nog met klussen en veel plezier nog met elkaar! XX -
14 Oktober 2014 - 13:01
Janneke De Keizer:
Wat een belevenis daar met elkaar in Ethiopië. Succes met het klussen. De groeten aan onze buurman Toos.
-
14 Oktober 2014 - 14:39
Anny:
Wat een mooie dagen beleefd, ik heb genoten van deze blog!
Nog een paar dagen lekker klussen...veel succes er weer mee.
Geniet nog van deze dagen.
Met speciaal de groetjes voor mijn 'vriendinnetjes' Anke en Loes. -
14 Oktober 2014 - 15:55
Fam Hofman:
Het lijk ons een belevenis om dat mee te maken in de natuur,alleen zo,n gammele bus is maar angstig,
maar jullie beleven wel heel wat,nu nog even de puntjes op de i om het werk af te maken,succes,
groeten van ons vooral voor Anke Siemen en Iris -
14 Oktober 2014 - 16:11
Magda:
Fijn om weer wat van jullie te horen, en te zien,
Wat een belevenissen en ervaringen,
Fijne dagen nog met elkaar, en Iris.....we hebben weer warm water :-)
Groetjes aan allemaal -
14 Oktober 2014 - 16:19
Leo En Willeke:
Wat hebben jullie een mooie reis mogen maken en fijn dat je weer veilig terug bent in Derbre Zeit. De foto's zijn ook erg mooi. Nu maar weer genieten van het klussen. Hebben jullie weer zo leuk contact met de kinderen van de school als de vorige keer? Daar hebben we nog niet over gehoord. We zijn benieuwd.
Veel groetjes van de Plompencamp waar deze week alleen pa, ma en zussie thuis zijn. -
14 Oktober 2014 - 18:38
Dries:
Beste Ethiopie,s, het is goed om te lezen dat de onderlingen verstand houding nog steeds goed is, blijf op elkaar letten, en weet dat er in gedachten en gebed, met jullie mee geleefd wordt.
Geniet deze dagen, de tijd gaat snel, wij hopen dat alles verder deze week goed mag blijven gaan.
grroete aan al de bekenden.
Dries -
14 Oktober 2014 - 19:35
Esther:
Dat klinkt als een geweldig weekend! Veel plezier allemaal
Mopsie en Mopsie; ik wil best eens om het hoekje kijken hoor daaro! Ghehe. XX -
14 Oktober 2014 - 19:45
Kees En Gerda Vlot:
Hallo verre reizigers,
Wat een bijzonder weekend beleefden jullie zeg.
Zulke dingen hebben jullie vast niet eerder meegemaakt.
Als enige blanken in een kerkdienst met zoveel enthousiaste mensen.
Een bus die steeds olie moet bijvullen en de tijd wordt wat anders ingedeeld dan wij zijn gewend.
En dieren die je misschien ooit in de dierentuin zag.
Een heel goede week met elkaar en naar we wensen verder in een goede sfeer.
groet voor allemaal, bijzonder voor Mirjam en Klaas.
opa en oma van Mirjam. -
14 Oktober 2014 - 20:31
De Dames Uit Het Rosemaryhotel :
Wat bijzonder om jullie belevenissen te lezen ... Als twee dames uit de seniorenclub zijn we heel blij om dit mee te kunnen beleven. Of jullie als junioren er ooook zo blij mee zijn is voor ons een groot vraagteken ...?? Lieve groet uit kamer 215 van het Rosemaryhotel -
14 Oktober 2014 - 20:32
De Dames Uit Het Rosemaryhotel :
Wat bijzonder om jullie belevenissen te lezen ... Als twee dames uit de seniorenclub zijn we heel blij om dit mee te kunnen beleven. Of jullie als junioren er ooook zo blij mee zijn is voor ons een groot vraagteken ...?? Lieve groet uit kamer 215 van het Rosemaryhotel -
14 Oktober 2014 - 20:32
De Dames Uit Het Rosemaryhotel :
Wat bijzonder om jullie belevenissen te lezen ... Als twee dames uit de seniorenclub zijn we heel blij om dit mee te kunnen beleven. Of jullie als junioren er ooook zo blij mee zijn is voor ons een groot vraagteken ...?? Lieve groet uit kamer 215 van het Rosemaryhotel -
14 Oktober 2014 - 20:48
Eric En Anita:
Super verhaal weer zeg! En leuk geschreven, net of je er een beetje bij bent.
Fijne klusdagen nog en groeten aan allemaal. -
14 Oktober 2014 - 20:54
Thijmen En Rianne:
Leuk blog! Veel plezier nog daar en doe voorzichtig. x -
14 Oktober 2014 - 21:26
Suus IJzerman:
Jullie verslag gelezen.
Volgens ons nog steeds een heel goede sfeer.
Geniet er nog een paar dagen van.
Loes en Harmen veel liefs, en ook de andere de Hgr -
14 Oktober 2014 - 22:14
De Feest Commissie:
Allemaal opgelet !! morgen word het pret.
De slingers gaan aan het plafon, de dame van kamer 215 is jarig!!!
48 lentes jong en nog zo'n lekker ding.
Alvast gefeliciteerd en geniet van de dag.
-
14 Oktober 2014 - 22:26
Pa Siem En Moe Alie:
Anke morgen een mooie dag met je ploeg,van harte gefeliciteerd met je verjaardag,ook Siemen en Iris,
groeten van ons. -
15 Oktober 2014 - 06:53
Harry:
Super leuk verhaal weer! Veel succes nog daar. -
15 Oktober 2014 - 19:48
Emmy:
Leuk om jullie reisverslag te lezen. Dat is een ervaring die eigenlijk niet te beschrijven is.
Groetjes van ons allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
