Eerste werkdag at Interlakes school
Door: Harmen en Robert
Blijf op de hoogte en volg Werkgroep Ethiopie
07 Oktober 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Het was avond en het was morgen geweest, de tweede blog.
Nadat we ons Zondaglijkse ritueel voltooid hadden situeerden wij onszelve in de achtertuin van Mark en Janneke, alwaar wij een heerlijke maaltijd genoten. Deze maaltijd bleek samengesteld te zijn door de vrouw des huises en de smaak kon ons zeer bekoren. Deze maaltijd bestond uit een soort pannenkoeken met daarbij een verscheidene hoeveelheid aan sauzen. Wij lieten dit ons zeer welgevallen met name omdat dit wel leek op, maar absoluut geen injerra was oftewel best te nassen. Toen wij het eten eenmaal verorberd hadden waren wij toe aan het herkauwen. Tijdens het herkauwen vermaakten de jeugd zich met een potje Christelijk kaarten. De ouderen daarentegen dachten dat het een leuk idee was om een blokje om te gaan, daarbij niet gehinderd door enige vorm van schaamte.
Eenmaal terug op de school waren zij vol verhalen van alle avonturen die zijn beleefd hadden. De zon was inmiddels achter de horizon verdwenen toen wij reeds hotelwaards keerden. Daar eenmaal aangekomen vielen wij in een diepe diepe slaap. Althans sommige van ons, ene heer Ruitenberg respectievelijk ene heer IJzerman de welke gesitueerd op dezelfde broodplank (hier ook wel bed genaamd) konden de slaap maar moeilijk vatten. Dit was mede te danken aan een overschot van licht op de gang en een overschot van schreeuwende tienermeisjes in de kamer naast ons ene vrouw IJzerman en respectievelijk ene vrouw Hofman, die samen de grootste lol hadden net of ze weer 17 waren. Dit was voor beide hardwerkende heren een bijzonder vervelende aangelegenheid bij het proberen te vatten van de slaap.
Dit was hen dan ook danig aan te zien de volgende ochtend bij het ontbijt, beide heren hadden half Amsterdam onder hun ogen hangen (wallen voor degene die de grap niet snappen).
Wij schaarden ons allen aan het ontbijt, hetwelk weer bestond uit allerlei lokale appetijtelijk heden, waar wij slechts 3 woorden voor over hebben (bah wat vies), gelukkig lag er ook gefrituurde boterham en enkele bolletjes welke belegd konden worden met overheerlijke kunstmatige abrikozenjam, en in water drijvende boter.
Nadat iedereen zijn ontbijtje tot zich genomen had, en zich nog even opgefrist had, wat voor sommigen onder ons toch echt geen overbodige luxe was, waren wij allen gereed om onze ijzeren ros naar de school te betreden, deze ijzeren ros, zoals eerder aangegeven is een 24 persoons bus, deze is ideaal voor het vervoeren van groepen bijdehandte Nederlanders vergezeld door veel te veel koffers. Een interessant weetje over de bus is dat hij voorzien is van een dieselmotor die zijn weerga niet kent, voor iedere liter diesel verbrandt deze motor minstens 2 liter olie, hetwelk situeert in een flink rooksignaal, wat bumperkleven nagenoeg onmogelijk maakt, maar dit geheel terzijde.
Nadat onze ijzeren ros ons veilig op de school had gedeponeerd, was het voor de kinderen natuurlijk de eerste schooldag van de week, voor de ervaren joopies ons een niet onbekend ritueel, echter voor Anke en Loes een bijzonder moment, zij hadden ogen en oren tekort en vooral fototoestellen te weinig. Toen dit ritueel had plaatsgevonden en alle kinderen hun plekje in de klas gevonden hadden keerde de rust weder bij de joopies, en was het tijd om de taken te verdelen. Heren Ruitenberg en IJzerman zouden zich druk gaan maken om de elektriciteit in de staffroom, daar was enkel wel wat materiaal voor nodig in de vorm van stopcontacten kabels kroonstenen en meer van dat soort ongein. Er werd dan ook snel besloten om met een wacht van de school inkopen te gaan doen bij de lokale Dukel. Harmen en Robert zijn bij Tim ingestapt vergezeld door Teddy (wacht van school), bij dukel aangekomen zijn Harmen en Teddy uitgestapt en is Robert nog even meegereden naar EDF wat vrij vertaald staat voor Ethiopisch Nederlandse Meubelen. Daar stond namelijk een half functionerende afkortzaag klaar voor de Joopies, en met half functionerend bedoelen bij dat er geen aan uit knop op zit, maar stekker in het stopcontact en gaan met de banaan.
Toen de ploeg weer compleet was op het schoolterrein waren de taken inmiddels aardig verdeeld, Toos en Anke waren aan het schuren geslagen op het hout wat Siemen gaat gebruiken voor de meubels in de staffroom, Bets en Iris zijn vaardig aan de gang met naald draad en naaimachine, Leen doet zich deze morgen voor als manusje van alles en repareert een verlengsnoer en zorgt voor nieuw werk, en Loes traint haar kuiten op een Ethiopische ladder en schuur de raamkozijnen van groep 7, dan missen we nog 2 mensen, ja dat klopt, en dat zijn Mopsie en Mopsie, wij wisten eerst ook niet wat we hoorden maar onze kersverse tortelduifjes, Klaas en Mirjam noemen elkaar Mopsie, wat opzich natuurlijk een heel erg snoezelig naampje is, maar goed niettemin gaven mopsie en mopsie zich uit voor volwaardige schilders.
Na een ware uitspatting van arbeid was het tijd voor een heerlijk bereide lunch, hier had Bets voor gezorgd wat bijzonder in de smaak viel, er waren bolletjes gehaald bij de lokale soeteman, en hagelslag en pindakaas vloeiden rijkelijk, enkele van de Joopies deden net of zij al in 35 jaar geen kaas meer gegeten hadden en maakten tussen de happen door duidelijk dat zij het heerlijk vonden door dit op zijn minst 1543 keer te zeggen. Het is ons opgevallen dat vooral Loes en Anke het woordje heerlijk, heerlijk vinden om te gebruiken, deze dames hadden ook nog even last van een aanval van de slappe lach, de rest van de groep begon zich tijdens deze lachpartij af te vragen of de dames ooit nog ophielden met lachen. Na deze overheerlijke lunch was het eerst tijd voor een moment van bijbelstudie, vervolgens was het weer tijd voor noeste arbeid, er werd flink gas gegeven door iedereen (gelukkig niet door de ijzeren ros) en het werk vorderde gestaag, inmiddels was bijna heel de staffroom voorzien van een fris wit kleurtje op kozijnen en profielen door Mopsie en Mopsie, die ook regelmatig zichzelf even bij schilderden. De elektra schoot ook lekker op en we hopen op de derde dag dan ook de boel in bedrijf te kunnen stellen. Al het hout is zo goed als geschuurd door Anke en Toos, die ook aardige stoflongen gekregen hebben, Iris naait er lustig op los vergezeld door Bets, Loes heeft een olympische schuurprestatie neergezet en Leen doet ook zijn ding. Na noeste arbeid is het uiteraard zoals iedere dag tijd voor enige alcoholische versnaperingen in de vorm van koude pils, welke altijd bijzonder goed in de smaak valt en ook deze keer weer.
Na een gezellig praatje keerden wij in onze ijzeren ros hotelwaarts, waar wij allen gedoucht en wel na een half uurtje aan het diner verschenen, het diner was bijzonder gezellig en werd weer 1737 keer heerlijk genoemd door met name Anke, die alles heerlijk vindt hier onderhand. Na een enkel potje Uno en een serieus gesprek wordt een tijd voor flinke winterslaap, dit was het weer voor vandaag, slaap lekker pas goed op u zelf en met een hartelijke groet vanuit Debre Zeit wensen wij u een fijne dinsdag! Ps tevens dank voor alle leuke reacties!
Nadat we ons Zondaglijkse ritueel voltooid hadden situeerden wij onszelve in de achtertuin van Mark en Janneke, alwaar wij een heerlijke maaltijd genoten. Deze maaltijd bleek samengesteld te zijn door de vrouw des huises en de smaak kon ons zeer bekoren. Deze maaltijd bestond uit een soort pannenkoeken met daarbij een verscheidene hoeveelheid aan sauzen. Wij lieten dit ons zeer welgevallen met name omdat dit wel leek op, maar absoluut geen injerra was oftewel best te nassen. Toen wij het eten eenmaal verorberd hadden waren wij toe aan het herkauwen. Tijdens het herkauwen vermaakten de jeugd zich met een potje Christelijk kaarten. De ouderen daarentegen dachten dat het een leuk idee was om een blokje om te gaan, daarbij niet gehinderd door enige vorm van schaamte.
Eenmaal terug op de school waren zij vol verhalen van alle avonturen die zijn beleefd hadden. De zon was inmiddels achter de horizon verdwenen toen wij reeds hotelwaards keerden. Daar eenmaal aangekomen vielen wij in een diepe diepe slaap. Althans sommige van ons, ene heer Ruitenberg respectievelijk ene heer IJzerman de welke gesitueerd op dezelfde broodplank (hier ook wel bed genaamd) konden de slaap maar moeilijk vatten. Dit was mede te danken aan een overschot van licht op de gang en een overschot van schreeuwende tienermeisjes in de kamer naast ons ene vrouw IJzerman en respectievelijk ene vrouw Hofman, die samen de grootste lol hadden net of ze weer 17 waren. Dit was voor beide hardwerkende heren een bijzonder vervelende aangelegenheid bij het proberen te vatten van de slaap.
Dit was hen dan ook danig aan te zien de volgende ochtend bij het ontbijt, beide heren hadden half Amsterdam onder hun ogen hangen (wallen voor degene die de grap niet snappen).
Wij schaarden ons allen aan het ontbijt, hetwelk weer bestond uit allerlei lokale appetijtelijk heden, waar wij slechts 3 woorden voor over hebben (bah wat vies), gelukkig lag er ook gefrituurde boterham en enkele bolletjes welke belegd konden worden met overheerlijke kunstmatige abrikozenjam, en in water drijvende boter.
Nadat iedereen zijn ontbijtje tot zich genomen had, en zich nog even opgefrist had, wat voor sommigen onder ons toch echt geen overbodige luxe was, waren wij allen gereed om onze ijzeren ros naar de school te betreden, deze ijzeren ros, zoals eerder aangegeven is een 24 persoons bus, deze is ideaal voor het vervoeren van groepen bijdehandte Nederlanders vergezeld door veel te veel koffers. Een interessant weetje over de bus is dat hij voorzien is van een dieselmotor die zijn weerga niet kent, voor iedere liter diesel verbrandt deze motor minstens 2 liter olie, hetwelk situeert in een flink rooksignaal, wat bumperkleven nagenoeg onmogelijk maakt, maar dit geheel terzijde.
Nadat onze ijzeren ros ons veilig op de school had gedeponeerd, was het voor de kinderen natuurlijk de eerste schooldag van de week, voor de ervaren joopies ons een niet onbekend ritueel, echter voor Anke en Loes een bijzonder moment, zij hadden ogen en oren tekort en vooral fototoestellen te weinig. Toen dit ritueel had plaatsgevonden en alle kinderen hun plekje in de klas gevonden hadden keerde de rust weder bij de joopies, en was het tijd om de taken te verdelen. Heren Ruitenberg en IJzerman zouden zich druk gaan maken om de elektriciteit in de staffroom, daar was enkel wel wat materiaal voor nodig in de vorm van stopcontacten kabels kroonstenen en meer van dat soort ongein. Er werd dan ook snel besloten om met een wacht van de school inkopen te gaan doen bij de lokale Dukel. Harmen en Robert zijn bij Tim ingestapt vergezeld door Teddy (wacht van school), bij dukel aangekomen zijn Harmen en Teddy uitgestapt en is Robert nog even meegereden naar EDF wat vrij vertaald staat voor Ethiopisch Nederlandse Meubelen. Daar stond namelijk een half functionerende afkortzaag klaar voor de Joopies, en met half functionerend bedoelen bij dat er geen aan uit knop op zit, maar stekker in het stopcontact en gaan met de banaan.
Toen de ploeg weer compleet was op het schoolterrein waren de taken inmiddels aardig verdeeld, Toos en Anke waren aan het schuren geslagen op het hout wat Siemen gaat gebruiken voor de meubels in de staffroom, Bets en Iris zijn vaardig aan de gang met naald draad en naaimachine, Leen doet zich deze morgen voor als manusje van alles en repareert een verlengsnoer en zorgt voor nieuw werk, en Loes traint haar kuiten op een Ethiopische ladder en schuur de raamkozijnen van groep 7, dan missen we nog 2 mensen, ja dat klopt, en dat zijn Mopsie en Mopsie, wij wisten eerst ook niet wat we hoorden maar onze kersverse tortelduifjes, Klaas en Mirjam noemen elkaar Mopsie, wat opzich natuurlijk een heel erg snoezelig naampje is, maar goed niettemin gaven mopsie en mopsie zich uit voor volwaardige schilders.
Na een ware uitspatting van arbeid was het tijd voor een heerlijk bereide lunch, hier had Bets voor gezorgd wat bijzonder in de smaak viel, er waren bolletjes gehaald bij de lokale soeteman, en hagelslag en pindakaas vloeiden rijkelijk, enkele van de Joopies deden net of zij al in 35 jaar geen kaas meer gegeten hadden en maakten tussen de happen door duidelijk dat zij het heerlijk vonden door dit op zijn minst 1543 keer te zeggen. Het is ons opgevallen dat vooral Loes en Anke het woordje heerlijk, heerlijk vinden om te gebruiken, deze dames hadden ook nog even last van een aanval van de slappe lach, de rest van de groep begon zich tijdens deze lachpartij af te vragen of de dames ooit nog ophielden met lachen. Na deze overheerlijke lunch was het eerst tijd voor een moment van bijbelstudie, vervolgens was het weer tijd voor noeste arbeid, er werd flink gas gegeven door iedereen (gelukkig niet door de ijzeren ros) en het werk vorderde gestaag, inmiddels was bijna heel de staffroom voorzien van een fris wit kleurtje op kozijnen en profielen door Mopsie en Mopsie, die ook regelmatig zichzelf even bij schilderden. De elektra schoot ook lekker op en we hopen op de derde dag dan ook de boel in bedrijf te kunnen stellen. Al het hout is zo goed als geschuurd door Anke en Toos, die ook aardige stoflongen gekregen hebben, Iris naait er lustig op los vergezeld door Bets, Loes heeft een olympische schuurprestatie neergezet en Leen doet ook zijn ding. Na noeste arbeid is het uiteraard zoals iedere dag tijd voor enige alcoholische versnaperingen in de vorm van koude pils, welke altijd bijzonder goed in de smaak valt en ook deze keer weer.
Na een gezellig praatje keerden wij in onze ijzeren ros hotelwaarts, waar wij allen gedoucht en wel na een half uurtje aan het diner verschenen, het diner was bijzonder gezellig en werd weer 1737 keer heerlijk genoemd door met name Anke, die alles heerlijk vindt hier onderhand. Na een enkel potje Uno en een serieus gesprek wordt een tijd voor flinke winterslaap, dit was het weer voor vandaag, slaap lekker pas goed op u zelf en met een hartelijke groet vanuit Debre Zeit wensen wij u een fijne dinsdag! Ps tevens dank voor alle leuke reacties!
-
07 Oktober 2014 - 13:18
Willeke Ambachtsheer:
Heerlijk verslag om te lezen. -
07 Oktober 2014 - 13:40
Jeanet:
Ha, ha, heerlijk om weer te lezen dat jullie het reuze naar jullie zin hebben toch?
Speciaal de groeten aan ons Cirkelmaatje -
07 Oktober 2014 - 13:43
Jeanet:
Kusje voor Loessie van Thom
Xxx -
07 Oktober 2014 - 13:47
Karel En Riet Ruitenberg:
bedankt voor jullie komische en lachwekkende blog.het is fijn om te lezen dat er hard wordt gewerkt.Maar "bah wat vies "zeggen wij niet tegen eten leren jullie gelijk wat anders te eten toch?Heb een fijne tijd met elkaar. gr. v/d/sluisweg ouders -
07 Oktober 2014 - 14:16
Lia Kraaijeveld:
Hoi allemaal, fijn om jullie gezellige verslag te lezen in het ziekenhuis. Geeft goede afleiding! Hartelijke groet voor jullie allemaal. Lia -
07 Oktober 2014 - 14:57
Anny:
Hallo beste Ethiopie-gangers!
Wat een geweldige verhalen weer, misschien een tip om het in boekvorm uit te geven;)
En ik vind het fijn om te lezen dat mijn vriendinnetjes ondanks al dat gelach ook nog wel een positieve bijdrage leveren aan al het werk wat ook moet gebeuren....
Ik en de mijnen hier vanuit Asperen wensen jullie een hele goede tijd en veel werkplezier.
En speciaal voor de 2 lach-grage dames; blijven lachen en blijven foto's maken van al die schattige kindjes daar. Ik verheug me nu al op het foto's kijken als jullie weer thuis zijn. XXX -
07 Oktober 2014 - 15:31
Fam Hofman:
Hebben jullie nog een mannetje nodig dan pak ik het vliegtuig,voor eventueel timmerwerk,
het lijk me best gezellig bij jullie als ik jullie verslag lees,groeten uit de Jacobsweer -
07 Oktober 2014 - 15:46
Lisanne:
hahahaha geweldig, stelletje dwazen -
07 Oktober 2014 - 16:08
Magda:
Met veel plezier weer jullie verhaal gelezen,
Geniet lieve mensen!!!!
Magda -
07 Oktober 2014 - 17:59
Theo En Greetje Van Den Herik:
Leuk om jullie zo te kunnen volgen. (en de reacties).
Nog heel veel succes met jullie werk daar en veel plezier, maar dat lukt zo te lezen wel.
Toos de pepermuntjes zijn bijna op, hoe lang blijf je nog weg??
groeten
Theo en Greetje -
07 Oktober 2014 - 20:20
Jans:
Wat HEERLIJK HEERLIJK om deze blogs te lezen. Heel leuk om zo van ver mee te kunnen leven.
Heel veel klusplezier...
Liefs voor Loes & Ankie...groetjes voor 'de rest'. -
07 Oktober 2014 - 20:24
Eric En Anita:
Gezellige blog, fijn dat het daar leuk is.. alleen de naam mopsie hebben we nog nooit gehoord hier in NL ;) -
07 Oktober 2014 - 20:26
Henk:
Buurman Toos, doe je kousen eens naar beneden, het ziet er niet uit:-) -
07 Oktober 2014 - 20:48
Irma:
Hahaha!! Geweldige blog! Groetjes aan mn zus, zwager en nichtje :-). -
07 Oktober 2014 - 21:09
Nico:
Hij is weer bijzonder goed jongens!
Afrika doet jullie goed zo te zien.
Gisteren leuke foto van Anke en Loes met kindertjes.
Vandaag: Fijn ARBO trappie Loes!
Kijk je uit? Anders zit je straks naast je zusje thuis.
Veel plezier met elkaar! -
07 Oktober 2014 - 21:11
Adriaan:
Ha zwoegers, Jullie zijn weer lekker bezig. Heerlijk dat jong en oud het naar hun zin hebben. Weten ze daar dat Anke en Loes de ouders zijn van ...... Of houden ze dit geheim tot de laatste dag?
Adriaan -
07 Oktober 2014 - 21:11
Adriaan:
Ha zwoegers, Jullie zijn weer lekker bezig. Heerlijk dat jong en oud het naar hun zin hebben. Weten ze daar dat Anke en Loes de ouders zijn van ...... Of houden ze dit geheim tot de laatste dag?
Adriaan -
07 Oktober 2014 - 21:11
Nog Een Jans :
Echt genieten van jullie gekrabbel! -
07 Oktober 2014 - 22:13
Marcel:
Hee Adriaan volgens mij val je in herhaling.
Ps. Je zie toch zo dat het zonen zijn van!! -
07 Oktober 2014 - 22:15
Jan:
Gelukkig nog een restje pepermuntjes van (toen nog )Teus gevonden bij Aart in de auto.
Bedankt nog Toos!
Veel werkplezier en groeten
-
07 Oktober 2014 - 22:29
Marcel:
Ps. Moet Toos zijn reispapier nog laten aanpassen anders komt hij Nederland niet meer binnen!!
Is bijv. Toos Ali nog wat!! -
09 Oktober 2014 - 17:23
Arie Van Harten:
Volgens mij vermaken jullie je prima. Leuk om te lezen. Groetjes Arie en Marry.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
